Monografia dotyczy wybranych problemów pedagogiki zdolności. Książka ma na celu wprowadzenie do tej dyscypliny i pokazanie podstaw teoretyczno-praktycznych pracy ze zdolnymi. Ostatnie lata to okres wzmożonego zainteresowania polityków oświatowych zagadnieniem edukacji osób zdolnych. Wytyczone kierunki reform pozwalają przypuszczać, że podstawowa wiedza z obszaru pedagogiki zdolności stanie się potrzebna i przydatna w pracy wszystkich nauczycieli i pedagogów.

Książka składa się z dziewięciu rozdziałów. Pierwszy rozdział obejmuje teoretyczne podstawy pracy z uczniami zdolnymi. Składa się na to rys historyczny, określenie dziedziny pedagogiki zdolności, wyjaśnienia terminologiczne i wskazanie głównych teorii zdolności. W następnych rozdziałach przedstawiono charakterystykę zdolności ogólnych i kierunkowych, uczniów zdolnych, czynników sprzyjających rozwojowi zdolności oraz prawnych uregulowań wspierania zdolnych. Najobszerniejszy rozdział traktuje o formach oraz metodach kształcenia i opieki nad zdolnymi Odrębny fragment poświęcono nauczycielom uczniów zdolnych i problemom ich pracy. W dalszej kolejności pokazano przykłady działań praktycznych w obszarze edukacji zdolnych. Nieodzownym elementem pracy z uczniami zdolnymi będzie przygotowanie ich do trudu autokreacji. Ostatni rozdział książki dotyczy zaangażowania we własny rozwój ludzi zdolnych.

Zadaniem książki jest wsparcie osób pracujących z uczniami zdolnymi w ukształtowaniu własnych poglądów oraz własnych pomysłów praktycznych na rozpoznawanie i rozwijanie talentów dzieci i młodzieży. Nie ma jednej recepty na model diagnozowania i wspierania zdolności. Konkretne rozwiązania muszą być zawsze związane z indywidualnymi potrzebami uczniów oraz możliwościami ich wspomagania. Każdy projekt powinien być tworzony indywidualnie. Rozwój potencjałów jest możliwy poprzez ich rozpoznawanie oraz wspieranie w toku odpowiedniego zorganizowania oddziaływań edukacyjnych, przy uwzględnieniu wpływów środowiskowych oraz aktywności własnej człowieka.